Osaka กิน เดิน เที่ยว กับเมืองใหญ่แห่งคันไซ

<Thai> - <English> Osaka ในที่สุดก็ได้มาเที่ยวเมืองนี้แบบจริงจังหลังจากตุลาคมที่แล้วต้องพลาดไปเพราะ Super Typhoon Lan ผ่านมาเยี่ยมจนต้องไปนอนเซ็งอยู่ในสนามบิน ในครั้งนี้ เรามาดูกับดีกว่าว่า การเที่ยวแบบ "เดินสบายตามใจฉัน" ของผมมันจะพาไปพบกับอะไรบ้างในเมืองใหญ่ที่ชื่อว่า Osaka แห่งนี้ Day 1 ในวันแรกเลยก่อนจะมาถึง Osaka ผมต้องนั่งเครื่องจาก Singapore ไปลงต่อที่ Taipei ก่อนจะวนเข้าไปในสนามบิน แล้วเดินเป็นวงกลมกลับเข้า Gate แล้วมาต่อเครื่องอีกครั้งเพื่อ... ขึ้นเครื่องเดิม, พนักงานก็ชุดเดิม, นั่งที่เดิมอีก, แถมขยะที่หล่นบนพื้นที่เห็นตั้งแต่ตอนออกจากเครื่องก็ยังอยู่ที่เดิม...แหม่ถ้าจะเหมือนเดิมซะขนาดนี้ จะให้นอนพักยาวบนเครื่องเลยก็ไม่ได้นะ The Moment 01: Custom หลังจากลงมาถึง Osaka แล้วก็จัดแจงเดินดุ่ม ๆ ผ่านเข้าประเทศเขาพร้อมกับแววตาอันมุ่งมั่นในทันที แต่เดี๋ยวก่อน เราโดน Custom สั่งหยุด อะอ่าว หลังจากนั้นก็...เทกระเป๋าเลยจ้า เทเข้าไป เอาแล้ว ๆ จากนั้นก็โดนถามรัว ๆ เป็นชุดเลย คุณเอาของมาแค่นี้จริง ๆ นะ …

Continue reading Osaka กิน เดิน เที่ยว กับเมืองใหญ่แห่งคันไซ

Singapore: One Day and One Night

<Thai> --- <English> I just back from my trip to Osaka, and now my finger just feels itchy to write and tell all of you the story. Day 1 Singapore My home is just 30 mins away to Don Mueang Airport (Yes I lived in Thailand), so when you live that close to the airport, you'll …

Continue reading Singapore: One Day and One Night

Singapore ที่ไปคนเดียวแต่ก็ไม่เหงาจนเปลี่ยว

<Thai> --- <English> กลับมาแล้วครับ หลังหายไปสักพัก หลังจากช่วงวันหยุดสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมเพื่งจะได้มีโอกาสไปเที่ยวอีกครั้ง เรามาดูกันดีกว่า ว่าในรอบนี้ ตั้งแต่ Singapore ยัน Osaka จะมีเรื่องอะไรเด็ด ๆ มาเล่าบ้าง Day 1 Singapore ในวันแรกของการเดินทาง ด้วยความที่บ้านอยู่ใกล้ สนามบินดอนเมือง เครื่องขึ้น 11:30 ไปเลยจ้า ออกจากบ้าน 9:30 ก็ทัน พอไปถึง ไปยืนงงตาแหกอยู่หน้าป้าย ตายละหว่า Flight ฉันอยู่ที่ไหน เลยหยิบเอกสารออกมาดู สนามบินที่ป้ายบอกทางเยอะที่สุดในโลก ! คุณพระ ! ตายละหว่า เหลืออีกสองชั่วโมงครึ่ง สุดท้ายต้องกระโดดขึ้นแท็กซี่ ตบประตู ร้องลั่น พี่เหยียบ ! แถมด้วยพลังลึกลับอะไรไม่รู้มากลั่นแกล้ง ดันเจอรถติดอีก โถคุณพระ กว่าจะไปถึงก็แทบตกเครื่อง ยังดีนะไม่มีของโหลด พกเป้ไปใบเดียวกับกระเป๋าถือใบนึง ก็วิ่งขึ้นเครื่องไปนอนพักหายใจเอา หลังจากเครื่องขึ้นมาเราก็นอนหลับสบาย ๆ สองชั่วโมงก่อนจะไปถึง Singapore กะว่าน่าจะได้ไปนอนพักสบาย …

Continue reading Singapore ที่ไปคนเดียวแต่ก็ไม่เหงาจนเปลี่ยว

Ready Player One – Are the reality, really real?

"That was when I realized, as terrifying and painful as reality can be, it's also the only place where you can find true happiness. Because reality is real.” ― Ernest Cline, Ready Player One ― (Warning: this is not a review) In Ready Player One, most of the story took place in the future virtual reality world call …

Continue reading Ready Player One – Are the reality, really real?

Ready Player One – เพราะความเป็นจริง มันจริง…เหรอ?

"That was when I realized, as terrifying and painful as reality can be, it's also the only place where you can find true happiness. Because reality is real.” ― Ernest Cline, Ready Player One ― [English] (คำเตือน เนื้อหาต่อจากนี้ ไม่ใช่การ Review หนัง) เรื่องราวทั้งหมดใน Ready Player One เกิดขึ้นในโลกอนาคตที่เหล่าผู้คนต่างพยายามหลีกหนีชีวิตไปโลดแล่นอยู่ในโลกจำลองผ่านทางระบบ VR ที่ถูกเรียกว่า โอเอซิส (ที่สมจริงกว่า VR ของเราตอนนี้มาก) และในระหว่างเรื่องก็ได้มีคำพูดหนึ่งที่สะกิดใจผมเป็นอย่างมาก "เพราะความเป็นจริง มันจริง" ความเป็นจริง มันจริง, ประโยคสั้น ๆ …

Continue reading Ready Player One – เพราะความเป็นจริง มันจริง…เหรอ?

Rampage หนังย้อนวัยกับเกมในความทรงจำ

จะว่าไปช่วงนี้ก็มีหนังจากเกมถึงสองเรื่องเข้าฉายใกล้ ๆ กัน แต่เรื่องที่ทำให้ผมคิดถึงวัยเด็กมากที่สุดก็คงไม่พ้นเรื่องนี้ Rampage เป็นหนึ่งในเกมชุดที่ผมชอบเล่นมากในสมัยเด็ก ๆ เล่นได้เป็นชั่วโมง ๆ เป็นวัน ๆ และวันนี้ผมจะพาทุกคนกลับไปย้อนทำความรู้จักกับหนึ่งในเกมในตำนาน (ที่หายไปนาน) เกมนี้กัน สำหรับคอเกมหลาย ๆ คนที่อายุก็มุ่งหน้าไปหาเส้นกลางของชีวิตเรื่อย ๆ อาจจะรู้จัก หรือคุ้นเคยกับเกมในชื่อนี้มาก่อนแล้ว กับ Rampage หรือ เกมสัตว์ประหลาดทุบตึก (ตอนเด็ก ๆ ผมเรียกมันแบบนี้จริงนะ) ที่เป็นหนึ่งในเกมตู้สมัยก่อน ออกสู้ตลาดครั้งแรกในปี 1986 โดยผู้เล่นจะรับบทเป็นหนึ่งในสามสัตว์ประหลาดของเกมที่เกิดจากการกลายพันธุ์ ออกไล่ทำลายบ้านเมืองในขณะที่ต้องคอยหลบกระสุนที่ถูกยิงออกมาจากทหารติดอาวุธภายในเมือง และวัดคะแนนที่ได้จากการทำลายข้าวของต่าง ๆ หลังจากที่ทุกคนตายหมดแล้ว   โดยหลังจากที่ตัวเกมถูกวางลงตลาดได้ไม่นาน ก็ถูกPort ไปลงระบบเกมต่าง ๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น MS-DOS, Atari 2600, NES และในปี 1996 หลังจากเวลาผ่านไปถึงสิบปี เกม Rampage ก็ได้ถูกชุบชีวิตขึ้นอีกครั้งในชื่อ Rampage: World Tour ก่อนจะถูก Port ไปลงยังเครื่องเกมดัง …

Continue reading Rampage หนังย้อนวัยกับเกมในความทรงจำ

แล้วคนว่ากันว่าไปเที่ยวคนเดียวมันเหงา

หลาย ๆ คนเคยถามว่า "ไปเที่ยวคนเดียวไม่กลัวเหงา กลัวไม่สนุกหรอ" คำตอบคือ ไม่เหงาเลยครับ แถมสนุกด้วย สำหรับใครที่กำลังคิดอยากจะลองไปเที่ยวคนเดียวสักครั้ง ลองเถอะครับ มันมีอะไรมากกว่าแค่การไปเดินตามสถานที่ท่องเที่ยวเยอะมาก และนี่คือการรวบรวมเหล่าเพื่อนและคนต่าง ๆ ที่เจอจากการไปเที่ยวเมื่อปี 2017 ที่ผ่านมา ลองอ่านดูกันครับ แล้วจะรู้ว่า การเที่ยวคนเดียวเอาจริง ๆ แล้ว เราไม่ได้อยู่คนเดียวเลย - อินโดนีเซีย - + สามสาวอินโด = ไปช่วยเขายกจักรยานที่ติดอยู่ในทรายก่อนจะแบกออกจากหาดให้ เลยโดนชวนปั่นจักรยานเล่น ก่อนจะไปจบที่ร้านไอติมของพ่อหนึ่งในสามคนนั้น และนั่งกินไอติมคุยเล่นกันก่อนจะแยกย้าย + ฝรั่งเล่นน้ำ = ฝรั่ง ชายสอง หญิงสอง ที่เจอกันตอนนั่งจิบน้ำผลไม้สบาย ๆ อยู่ริมหาดทราย มาขอให้ช่วยเฝ้าของให้หน่อย หลังจากเฝ้าของให้นาน ๆ เกิดเบื่ออยากลงน้ำบ้าง พอทักไป พวกนั้นก็บอก เออช่างหัวของละกัน ปะ ไปดำน้ำกัน ก่อนจะตีน้ำออกไปดำน้ำดูเต่าทะเลแบบตัวเปล่า ๆ ในจุดเกือบจะถึงตรงที่คนอื่นเขาต้องเช่าเรือไปกัน (กลับมาคิดดู น้ำก็ลึก …

Continue reading แล้วคนว่ากันว่าไปเที่ยวคนเดียวมันเหงา

Pacific Rim Uprising ความมันแบบไม่มีอะไรเลย

เตือน เป็นการเขียนด้วยอารมณ์ล้วน ๆ มิได้มีความเป็นกลางเจือปน กรุณากดฟังเพลงนี้ไปด้วยเพื่อความมันสูงสุดในการอ่าน หลังจากที่หนังเข้าโรงมาได้ไม่นาน ในที่สุดก็มีจังหวะให้ขยับตัวออกจากบ้านไปดูหนัง แล้วตอนนี้ดันมีหนังเรื่องนึงที่เป็นกระแสในกลุ่มเพื่อนอยู่คือ Pacific Rim ที่ทำเสียงแตกระหว่างคนชอบไม่ชอบได้อย่างมากมาย วันนี้เราเลยจะมา บ่น ถูกต้องแล้ว บ่น มันจะไม่ใช่การ Review ด้วยหลักวิชาการ หรือ อะไรทั้งนั้น  มันจะเป็นการ โวยวาย ให้ฟังถึงความรู้สึกจากการไปดูมาจากใจจริง ใคร ๆ หลายคนอาจจะสงสัย หนังเรื่องนี้มีจุดไหนดี จุดไหนเด็ดไหม นอกจากไอ้การเอา หุ่นยนต์ยักษ์ตัวเท่าตึก มาต่อยกับ ไคจูตัวเท่าตึกด้วยกัน คำตอบคือ ตามนั้นแหละครับ แม้แต่ฉากต่อยกันระหว่างเยเกอร์กับไคจู ก็ไม่ได้มีความลุ้น ความน่าตื่นตา ความตื่นเต้น แบบภาคแรกเลยแม้แต่น้อย อาจจะด้วยความที่หุ่นในหนังภาคสอง มันพัฒนาไปจากเดิมมาก มากจนกระทั่งความ หนัก ความ ลุ้น ความ ดิ้นรนในการต่อสู้ ทั้งหมดมันได้หายไปหมดแล้ว เหลือไว้แค่ หุ่นปืนโต หุ่นโคตรเท่ และหุ่นแบบอื่น ๆ โผล่มาวาดลวดลายแบบพริ้วไหวอย่างเดียว และเรามีความอินจากการต่อสู้ของมันน้อยลง แล้วพูดแบบนี้ …

Continue reading Pacific Rim Uprising ความมันแบบไม่มีอะไรเลย

ร้านสลัดปลา – แจ้งวัฒนะ 14 – ร้านอร่อย ๆ ที่คิดไม่ถึง

สืบเนื่องจากความหิวอาหารกลางดึก จึงต้องแต่งตัวออกไปหามื้อดึกเบา ๆ (ละมัง) และร้านที่ไปโดนมาคืนนี้ก็คือ ร้านสลัดปลา ซอยแจ้งวัฒนะ 14 สำหรับคนชอบกินสลัด และ สเต็ก ในราคากลาง ๆ แต่รสชาติโดนใจ ตัวร้านเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ขนาดประมาณ 7 โต๊ะ (2นอก 5ใน) อยู่ภายในซอยแจ้งวัฒนะ เดินทางตรงเข้ามาในซอยประมาณ 600 เมตร ร้านจะอยู่ทางขวามือก่อนถึงป้อมยามเข้าหมู่บ้าน (ร้านมีที่จอดรถด้วย!) หลังจากเดินเข้ามาในร้านก็เจอกับบรรยากาศสบาย ๆ ในร้านไม้เล็ก ๆ กับแสงโทนส้มอ่อน ๆ ยิ่งมานั่งตอนฟ้ามืด ๆ ยิ่งดูอบอุ่นสบาย ๆ (ป้าเจ้าของร้านก็อัธยาศัยดีนั่งคุยกันได้สนุกสนาน) ส่วนอาหาร เนื่องจากวันนี้ไปคนเดียว ก็เลยเก็บภาพมาได้แค่สองเมนูคือ สเต็กเนื้อกระทะร้อน และ สลัดปลา อาหารตามชื่อร้านนั่นเอง ในเมนูแรกคือ สลัดปลา เมนูชื่อเดียวกับร้าน ทีมาพร้อมเนื้อปลาทอดกรอบ ๆ แถมไม่มีความอมน้ำมันเลยปลาเลยจนน่าตกใจว่า นี่มันเพิ่งทอดมาจริง ๆ เหรอเนี่ย ส่วนน้ำสลัดก็อร่อยรสชาติใช้ได้ ถัดมากับเมนู สเต็กเนื้อกระทะร้อน ที่มาพร้อมกับเสียงน้ำซอสเดือดฉ่าในกระทะร้อน …

Continue reading ร้านสลัดปลา – แจ้งวัฒนะ 14 – ร้านอร่อย ๆ ที่คิดไม่ถึง