กิจกรรมบนชายหาย เด็กแก้ผ้า ตูดเด็ก คนยืนมอง

ทำไมมนุษย์ส่วนใหญ่ถึงชอบทะเล?

ทั้งคนบนเรือที่ใช้ชีวิตอยู่กลางทะเล คนในเมืองที่มาท่องเที่ยวพักผ่อนริมทะเล ชาวบ้านที่ใช้ชีวิตหากินกับทะเล เพราะมันสวย? หรือเพราะว่ามันสงบ หรือเพราะว่ามวลน้ำเค็มขนาดใหญ่มันแปลกประหลาด หรือเพราะว่ามันยังมีอะไรเกี่ยวกับทะเลอีกมากที่พวกเรายังไม่รู้ หรือบางคนอาจจะไม่ได้ชอบทะเลก็ได้แค่ชอบอาหารที่ทำจากสัตว์ทะเล? ทำไมตลอดเวลาในเรื่องราวที่ผ่านมาของมนุษยชาติก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับทะเลเต็มไปหมด ทำไมมนุษย์ถึงผูกพันกับทะเลขนาดนั้น น้ำก็ดื่มไม่ได้ แถมยังไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในนั้นด้วย ว่าแล้วก็อยากไปเที่ยวทะเล นั่งฟังเสียงคลื่นสบาย ๆ จังเลย

ใบไม้เปลี่ยนสีที่ฮอกไกโด

Music of The Earth

มาแชร์เพลงที่ชอบกันเถอะ แค่ใส่เพลงลงไปใน Playlist คนละ 5 เพลง แล้วแชร์โพสนี้ออกไป เรามาดูกัน Playlist นี้จะไปได้ไกลแค่ไหน https://open.spotify.com/playlist/6QrMXmS3gQFnHTBv35LZBx… ========== To you, Just put your favourite song in, 5 songs per person. And share it to the world, hope this playlist will keep getting bigger and bigger. Let's unite The Earth with the power of music. https://open.spotify.com/playlist/6QrMXmS3gQFnHTBv35LZBx…

กล่องสี่เหลี่ยมซ้อนกันที่พังทลาย

Disruption มันปรกติ

ช่วงไม่กี่ปีมานี้โดยเฉพาะตอนนี้ เราจะได้ยินกันตลอดเรื่องระวังจะโดน Disruption นะ ของเก่าจะตายไปบลาๆ ก็เลยอยากมาบ่นอะไรให้ฟัง เพราะสังคมเราที่มีคนหลากหลาย ก็จะมีคนหลายกลุ่มที่มีวิธีรับมือกับการเปลี่ยนแปลงไม่เหมือนกัน บางคนก็เป็น Super Early Adopter ด้วยแนวคิดว่า โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว เราต้องรีบปรับตัว แล้วก็วิ่งเข้าหาสิ่งใหม่อยู่ตลอดโดยไม่สนหรอกว่ามันดีกว่าของเก่ายังไง เอาเป็นว่ามันดีกว่าแหละ ป่ะ ลุย ไปดิ Go Go Go Go คนบางกลุ่มก็ไม่ยอมปรับตัว นั่งมองโลกเปลี่ยนผ่าน โทษฟ้าโทษดิน แล้วก็ค่อยๆ ตายไปในที่สุดถ้าดันซวยไปอยู่ในจุดที่จะโดนของใหม่เข้าแทนที่ แถมก่อนตายยังโทษทุกอย่างที่ไม่ใช่ตัวเองอีกนะ บางคนก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนหรอก แต่รู้ว่าจะตายถ้าไม่เปลี่ยน ก็เลยต้องพยายามปรับพยายามเปลี่ยนกันไปเพื่อให้อยู่รอด พวกที่คอยดูอยู่เสมอว่าอะไรจะเปลี่ยน เปลี่ยนเพราะอะไร แล้วปรับเปลี่ยนแค่ในส่วนที่มองแล้วว่าดีกว่า อะไรเดิม ๆ ที่คิดว่ายังใช้ได้ก็เก็บไว้ แล้วก็สัตว์ประหลาดที่ยืนจ้องคนทั้งโลกทำหน้าอิหยังวะใส่ แล้วถามว่า "เปลี่ยนไม ใครเปลี่ยน ไม่เปลี่ยนเว้ย !" แล้วสุดท้ายไอ้กลุ่มนี้มันก็ผ่านกระแสโลกไปได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนอะไรจริงๆ แต่สุดท้าย ไอ้เรื่องการเปลี่ยนแปลงพวกนี้มันก็ไม่ใช่อะไรใหม่ เพราะโลกเรามันย่อมพัฒนาหรือถดถอยตลอดเวลา ไม่เปลี่ยนไปเร็วกว่าที่ควร ไม่เปลี่ยนช้ากว่าที่ควร แต่จะเปลี่ยนในแบบที่มันเป็นเสมอ แค่มันจะมาเวลาไหนในจังหวะชีวิตใครเท่านั้นเอง นั่นแหละ แค่อยากมาพิมพ์ทิ้งไว้ …

Continue reading Disruption มันปรกติ

ภาพเมืองฮาโกะดาเตะ จากยอดเขาฮาโกะดาเตะ ฮอกไกโด ญี่ปุ่น

ลืม

เราแค่อยากมาเขียนอะไรไว้หน่อยก่อนลืม คือเราเป็นคนความจำดีมาก จำได้หมดทุกดีเทลที่ต้องจำถ้าคิดจะจำ จะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนเมื่อสิบกว่าปีหรือยี่สิบปีที่แล้วเราก็จำได้ แต่ในทางกลับกันเราก็เป็นคนขี้ลืมมากเช่นกัน เพราะถ้าอะไรที่เราไม่ติดแท็กในหัวไว้ว่าต้องจำ แค่เดินจากห้องนอนออกนอกประตูบ้านเราก็ลืมมันได้แล้ว พอยิ่งนานวันเข้ามันก็ยิ่งทำให้เราลืมเรื่องเก่า ๆ ไปเยอะมาก เราจำหน้าเพื่อนไม่ได้ เราจำชื่อเพื่อนไม่ได้ เราจำชื่อครูสมัยมัธยมและหน้าตาไม่ได้เกิน 90% ขนาดห้องเรียนสมัยมัธยมเรายังจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นที่ผ่านเข้ามาในชีวิตรวมถึงประสบการณ์ดี ๆ ที่เรามี ถ้าที่บ้านเราไม่ได้มีรูปถ่ายยายตัวเองตั้งไว้ตลอด เราก็คงลืมหน้ายายตัวเองไปแล้ว เราเคยลืมแม้กระทั่งชื่อแม่ของตัวเอง เพราะเราไม่ได้สั่งให้ตัวเองจำ เราลืมมันทุกอย่างเพราะเราตั้งค่ามันไว้ว่าไม่จำเป็นต้องจำ ซึ่งส่วนใหญ่มันคือของใกล้ตัว สิ่งที่เราคิดว่ามันจะอยู่กับเราไปตลอด แต่วันนึงพอเราไม่ได้อยู่กับสิ่งนั้นแล้วเราก็ลืมมันจนหมด เพราะเราลืมเตือนตัวเองว่าอย่าลืมจำเรื่องนี้ ดูอย่างรูปที่เราใช้เป็นรูปเปิดหัวสิ รูปนี้คือตัวเปิดประเด็นบทความนี้เลย เมื่อเช้าเรามาเปิดคอมไล่ดูรูปเก่า ๆ ที่เรามีเพื่อจะเคลียรูป แล้วเราก็มาเจอกับรูปนี้ เราชอบมันมากเลย แต่เราจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าเราถ่ายรูปนี้ตอนไหน หรือเราถ่ายมันทำไม กลายเป็นช่องว่างขาว ๆ ในความทรงจำของเรา -- ถึงหลายคนที่พยายามจะลืมอะไรซักอย่าง เชื่อเราเถอะ การลืมอะไรซักอย่างมันไม่ได้สวยงามขนาดนั้นหรอก ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์แย่ที่เลวร้ายจนไม่อยากนึกถึง หรือความทรงจำที่ดีจนอยากจะจำทุกวินาทีไปชั่วชีวิต ทุกอย่างมันช่วยสอนและหล่อหลอมให้เราออกมาเป็นตัวเราได้ในทุกวันนี้ แต่ถ้าเราลืมมันไป สุดท้ายเราก็จะเป็นแค่ก้อนผลลัพธ์จากประสบการณ์ชีวิตของเรา โดยที่เราไม่รู้เลยว่ากว่าจะมาเป็นเราจนถึงทุกวันนี้มันผ่านอะไรมาบ้าง เพราะฉะนั้น ไม่ต้องไปพยายามลืมอะไรหรอก เพราะพอคุณรู้ตัวว่าคุณจำเรื่องสำคัญบางอย่างในชีวิตไม่ได้แล้ว มันน่าเสียดายนะ

คนทาสีหน้าเป็นตัวตลก

Joker: หนังของคนขี้แพ้ ที่ตอกย้ำคนขี้แพ้

(แจ้งให้ทราบ - นี่ไม่ใช่การรีวิวหัวข้อนั้นเราจะเก็บไว้เขียนทีหลัง นี่เป็นเพียงการเขียนถึงหนังเรื่องนี้จากความรู้สึกของผู้เขียนเท่านั้น) *คำเตือน เนื่องจากเป็นการเขียนขึ้นจากความคิดและความรู้สึกของผู้เขียน บทความนี้จะเต็มไปด้วยความ Bias เสียดสี จิกกัด แรง และไม่เกรงใจใครทั้งนั้น รวมถึงจะเต็มไปด้วยถ้อยคำที่อาจจะกำลังว่าผู้อ่านอยู่ แถมยังเขียนวกไปวนมา เพราะเราจะเขียนแบบ First Draft ปล่อยเลย ไม่มาแก้คำแต่งนู่นนี่นั่นโน่นทั้งนั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน *หากผู้เขียนมีการแทนตัวเองในหลากหลายรูปแบบ กรุณาอย่าสนใจมันเป็นแค่การแสดงความคิดของเราเท่านั้น อย่างที่บอก บทความนี้จะเต็มไปด้วยความ Bias จากแนวคิดของผู้เขียน เริ่มเลยแล้วกัน ขอตัดบทคนที่จะหาว่าเราโวยวายอะไรก็ไม่รู้ว่า มันเป็นหนังที่ ภาพ สี แสง เสียง การแสดง ดีมากเว้ย ไปดูเถอะจริง ๆ ในส่วนนี้ขอยกนิ้วให้เลย อ่านมาถึงตรงนี้ใครที่อยากเห็นรีวิวหนังก็ปิดได้แล้วนะ ที่เหลือเราจะบ่นแล้ว คือ Joker น่ะ มันเป็นหนังของไอ้ผู้ชายขี้แพ้คนนึง ที่เป็นโคตรคนขี้แพ้ในสังคมเท่านั้นเอง ถ้าใครที่ดูมาแล้ว หรืออ่านบทความนู่นนี่นั่นของคนอื่นมาแล้วกำลังจะแย้งเราว่า "เฮ้ยก็ในหนังมันบอกว่า Arthur ป่วยไง" (ผมขอเขียนชื่อนี้นะมันพิมพ์ง่ายกว่า) คือในมุมมองของเรานะ ไอ้คำว่าป่วย เป็นโรคทางจิต เป็นโรคบลา …

Continue reading Joker: หนังของคนขี้แพ้ ที่ตอกย้ำคนขี้แพ้

หนังสือเก่าที่ถูกกางอยู่

พระเจ้าไม่ได้มีเจตจำนงเสรี

ถ้าพระเจ้าล่วงรู้ทุกอย่างทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตที่จะเกิดขึ้น พระเจ้าก็จะรู้ใช่ไหมว่าตัวเองจะทำอะไรต่อไป และผลของมันคืออะไร ถ้าพระเจ้ารู้ว่าตัวเองจะทำอะไรต่อไป นั่นก็หมายความว่าพระเจ้าเลือกไม่ได้ใช่ไหมว่าตัวเองจะทำอะไร สิ่งที่พระเจ้าทำได้ก็เพียงแต่ลงมือทำสิ่งต่าง ๆ ไปตามแต่ที่มันสมควรจะเกิดขึ้น ถ้าพระเจ้าล่วงรู้ทุกอย่างจริง และเลือกที่จะไม่ทำสิ่งที่รู้ว่าตัวเองจะทำในอนาคต นั่นก็หมายความว่าพระเจ้าไม่ได้รู้ทุกอย่างจริงใช่ไหม ถ้าเป็นเช่นนั้น ถ้าพระเจ้าล่วงรู้ทุกอย่างจริง พระเจ้าก็ไม่มีเจตจำนงเสรี แต่ถ้าพระเจ้าไม่ได้ล่วงรู้ทุกอย่างจริง งั้นสิ่งนั้นก็ไม่ใช่พระเจ้าในแบบที่เราเชื่อใช่ไหม

black hole at the heart of distant galaxy Messier 87

ภาพหลุมดำครั้งแรก กับเรื่องน่าขำจนต้องร้องไห้

เป็นเรื่องน่าขำจนต้องร้องไห้ ในขณะที่พวกเราบางกลุ่มพยายามอย่างสุดความสามารถในการค้นหาความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้น กลับมีคนบางกลุ่มเลือกที่จะปิดหูปิดตาโดยไม่ยอมรับรู้ความจริงของทุกอย่าง พร้อมกับยัดเยียดความเชื่อของเขาให้กับคนอื่น ในขณะที่พวกเราบางกลุ่มพยายามช่วยกันพัฒนาสังคม แนวคิด และคุณภาพการใช้ชีวิตของทุกคนให้ดีขึ้น กลับมีคนบางกลุ่มเลือกที่จะหลงมัวเมาในสิ่งที่มีจนไม่สนใจว่าตัวเองได้บ่อนทำลายสังคมที่พวกเขาอยู่ไปขนาดไหน ในขณะที่พวกเราบางกลุ่มพยายามช่วยกันรักษาธรรมชาติบนดาวเคราะห์ดวงน้อยที่เป็นบ้านหลังเดียวของเรา กลับมีคนบางกลุ่มเลือกที่จะทำลายมันอย่างสนุกสนานและทิ้งให้คนที่ไม่ได้ทำผิดอะไรต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่พวกเขาไม่ได้ทำ เมื่อไหร่เราจะคิดกันได้ซะทีนะว่า "ศักยภาพของพวกเรามันแข็งแกร่งและมีมากขนาดไหนถ้าเราร่วมมือกันได้โดยไม่แตกแยกกันเอง" มันเป็นเรื่องที่น่าขำจนต้องร้องไห้จริง ๆ เนอะ ขอแสดงความยินดีกับวงการวิทยาศาสตร์มากครับ ที่ทำสิ่งที่คิดว่าจะเป็นไปไม่ได้ให้สำเร็จได้อีกอย่างแล้ว พวกคุณเก่งกันมากเลย ขอแสดงความยินดีกับพวกเราทุกคนด้วยนะครับ ที่ได้มีชีวิตอยู่เป็นพยานเหตุการณ์สําคัญทางประวัติศาสตร์ครั้งนี้ และขอแสดงความเสียใจให้กับทุกคนที่ไม่เห็นคุณค่าของความสำเร็จในครั้งนี้ด้วยนะครับ พวกคุณได้พลาดโอกาสซาบซึ้งกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวอารยธรรมของพวกเราไปแล้วนะครับ #ใช่ครับนี่คือการจิกกัด //ไหว้  

Mutants And Masterminds Third Edition Basic Hero's Handbook Cover

เกม Superhero ที่สร้างตัวง่ายเหมือนสั่ง subway – Mutants & Masterminds: Basic Hero’s Handbook

เคยอยากเล่นเกม Superhero กันไหมครับ นึกภาพเกมที่คุณสามารถสวมบทบาทเป็น Superhero แบบไหนก็ได้ที่คุณต้องการดูสิ คราวนี้ลองนึกภาพว่าคุณสามารถสร้างตัวละครของคุณได้ง่ายเหมือนการสั่งแซนวิชจากร้าน Subway ดู นั่นแหละครับ คือ Mutants & Masterminds: Basic Hero's Handbook Mutants & Masterminds เป็นหนึ่งใน หนังสือ Tabletop RPG ที่ผมรักมากเป็นการส่วนตัว ด้วยความสามารถในการสร้างตัวละครแบบต่าง ๆ ออกมาได้ดั่งใจนึก (ผมเคยเจอคนมีตัวละครชี้นิ้วแล้วเสื้อแห้ง กับปิ้งขนมปังด้วยการอมเข้าไปในปากมาแล้ว) แต่ปัญหาหลักของมันก็คือ การสร้างตัวละครที่ใช้เวลานาน ด้วยความสามารถในการสร้างตัวละครที่หลากหลายสุด ๆ พร้อมรายละเอียดที่เยอะยุบยับจนหลายคน (เอาจริง ๆ ก็ทุกคนที่ผมรู้จัก) ต้องหันหน้าหนี จะสอนคนเล่นใหม่ทีนึงก็กินเวลาเป็นวัน ถึงแม้ว่าคนนั้นจะมีพื้นฐานมาจาก Tabletop RPG เกมอื่นแล้วก็ตาม ซึ่งปัญหาเหล่านี้มันไม่ใด้เกิดแค่กับคนไทยซะด้วยสิ เพราะขนาดชาวต่างชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ก็ยังส่ายหน้ามึนกับเกมนี้ไปตาม ๆ กัน จนกระทั่ง หนังสือเล่มนี้ออกมา และเปลี่ยนทุกอย่างไปจนหมด Mutants & Masterminds Basic Hero's Handbook จากเกมที่เคยต้องสอนกันแค่สร้างตัวก็ใช้เวลาเป็นวัน …

Continue reading เกม Superhero ที่สร้างตัวง่ายเหมือนสั่ง subway – Mutants & Masterminds: Basic Hero’s Handbook

Alpha movie poster cover size

Alpha: มนุษย์ หมาป่า และการเติบโต

No Spoil + เม้ามอยไปตามประสา Alpha เรื่องราวของเด็กหนุ่มและหมาป่าผ่านที่ต้องเดินทางและฟันฝ่าเรื่องราวต่าง ๆ ร่วมกันจนก่อเกิดเป็นความผูกพันระหว่างมนุษย์และเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา หนึ่งในจุดเด่นหลักของหนังเลยก็คือความสัมพันธ์ระหว่างสองตัวเอก เด็กหนุ่ม และ หมาป่า ที่ทำออกมาได้ดูดี น่ารัก และพร้อมจะสร้างรอยยิ้มให้กับคนดูได้เกือบตลอดทั้งเรื่อง (ถึงผมจะคิดว่าหมาป่ามันเชื่องกับคนเร็วไปหน่อยก็ตาม) และจุดเด่นอีกอย่างของเรื่องนี้ก็คือ “ภาพ” ภาพในเรื่องนี้สวยมาก เต็มไปด้วยฉากที่งามสุด ๆ ทั้งแสง เงา สี เรียกว่าในหลาย ๆ จุดแทบจะขอกดหยุดภาพแล้วเอาไปพิมพ์ใส่กรอบก็ยังได้เลย ส่วนด้านดนตรีประกอบก็ไม่น้อยหน้า จัดว่าเป็นดนตรีประกอบที่โอเคมากกับหนังที่ดำเนินเรื่องด้วยจังหวะแบบนี้ ส่วนเนื้อเรื่องและจังหวะของหนังก็...ตัวหนังมันก็ดำเนินเรื่องไปเรื่อย ๆ ของมันตามธรรมชาติไม่ได้มีจังหวะพีคอะไรให้ตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ไม่ช่วงเวลาที่น่าเบื่อจนหาว ทุกอย่างดำเนินไปตามเวลาที่ถูกที่ควรของมันเหมือนกับเวลากำลังนั่งอยู่บนเครื่องเล่นของ Disney land ที่คงจังหวะและความรู้สึกเดิมเอาไว้ได้เรื่อย ๆ ตลอดเรื่องราวเราจะได้เห็นพัฒนาการต่าง ๆ ของตัวละครตลอดเวลา เห็นการสอนสั่ง การถ่ายทอดความรู้ และการเติบโตของตัวละครที่มาพร้อมกับบทเรียนต่าง ๆ ในชีวิต เอาจริงจริงจะให้เรียกเรื่องนี้ว่าเป็นหนัง coming of age แบบยุคหินก็คงจะไม่ผิดสักเท่าไหร่ พอพูดถึงเรื่องการพัฒนาผมก็อดนึกถึงเรื่องหนึ่งไม่ได้ นั่นคือ “ความสามารถพิเศษของมนุษย์” สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ …

Continue reading Alpha: มนุษย์ หมาป่า และการเติบโต

Searching Movie Poster

Searching: Internet The Good, the Bad and the Ugly

ก่อนอื่นเลย บทความนี้จะเรียกมันว่ารีวิวหนังแบบเต็มปากก็คงจะไม่ได้สักเท่าไร ซึ่งใครที่เคยอ่านบทความอื่นของผมก็คงจะทราบว่าเวลาผมไปดูหนังหรือซีรีย์มาส่วนใหญ่ผมจะชอบเขียนถึงมันแบบแปลก ๆ ตามแต่ที่ตัวเองจะนึกออก ซึ่งหนังเรื่อง Searching นี้ก็คงจะไม่แตกต่างกัน สำหรับใครที่อยากอ่าน Review หนังอย่างเดียว อ่านแค่สีแดงพอ เข้าใจตรงกันนะ ก่อนอื่นเลยผมต้องบอกก่อนว่าผมเกิดมาทันยุคก่อนหน้าที่จะมีอินเตอร์เน็ตเข้ามาในประเทศไทย ในสมัยที่ไม่มีอะไรอย่าง Google YouTube Facebook หรืออะไรก็ตาม เอาจริง ๆ ตอนนั้นแค่บ้านใครมีคอมพิวเตอร์ก็หรูแล้ว อ๊ะ ! อย่าเพิ่งว่าผมแก่นะ เพราะอินเตอร์เน็ตมันเพิ่งจะมีเข้ามาได้ 20 กว่าปีเท่านั้นแหละ ผมยังเลขสองอยู่เลย กลับมาเข้าเรื่องกันใหม่ ไอ้อินเตอร์เน็ตเนี่ยใครที่โตมาในรุ่นเดียวกับผมน่าจะเข้าใจดีถึงความสามารถของมัน เข้าใจมากกว่าพวกคนรุ่นที่เขาใช้อินเตอร์เน็ตตอนโตแล้ว หรือเด็กรุ่นนี้ที่ได้จับมันในจุดพีคมาตั้งแต่เด็ก พวกเราและอินเตอร์เน็ตนั้นเอาจริง ๆ ก็เป็นเหมือนเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่สมัยที่เน็ตส่งเสียง ~แอ่อี้อ่ออออ~~~~ ดังมาตามสายโทรศัพท์ โทรเข้าแล้วเน็ตตัด ในสมัยที่ยังไม่มี YouTube ในสมัยที่เอาจริง ๆ คนใช้ Google เป็นก็เก่งมากแล้ว แล้วพวกเราก็โตมากับมันเรื่อย ๆ ข้อมูลส่วนใหญ่เริ่มเข้าถึงง่ายขึ้น อะไรที่เราเคยต้องเสียเวลาค้นหาเป็นชั่วโมงเป็นวันในห้องสมุดกลับกลายเป็นค้นหาได้ด้วยปลายนิ้วในไม่กี่นาที วิดีโอที่อยากฟัง เพลงที่อยากหา ทุกอย่างกลายเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้อย่างง่ายดาย เราเติมโตมากับนานมาก นานเกือบทั้งชีวิตของเรา …

Continue reading Searching: Internet The Good, the Bad and the Ugly