No Spoil + เม้ามอยไปตามประสา Alpha เรื่องราวของเด็กหนุ่มและหมาป่าผ่านที่ต้องเดินทางและฟันฝ่าเรื่องราวต่าง ๆ ร่วมกันจนก่อเกิดเป็นความผูกพันระหว่างมนุษย์และเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา หนึ่งในจุดเด่นหลักของหนังเลยก็คือความสัมพันธ์ระหว่างสองตัวเอก เด็กหนุ่ม และ หมาป่า ที่ทำออกมาได้ดูดี น่ารัก และพร้อมจะสร้างรอยยิ้มให้กับคนดูได้เกือบตลอดทั้งเรื่อง (ถึงผมจะคิดว่าหมาป่ามันเชื่องกับคนเร็วไปหน่อยก็ตาม) และจุดเด่นอีกอย่างของเรื่องนี้ก็คือ “ภาพ” ภาพในเรื่องนี้สวยมาก เต็มไปด้วยฉากที่งามสุด ๆ ทั้งแสง เงา สี เรียกว่าในหลาย ๆ จุดแทบจะขอกดหยุดภาพแล้วเอาไปพิมพ์ใส่กรอบก็ยังได้เลย ส่วนด้านดนตรีประกอบก็ไม่น้อยหน้า จัดว่าเป็นดนตรีประกอบที่โอเคมากกับหนังที่ดำเนินเรื่องด้วยจังหวะแบบนี้ ส่วนเนื้อเรื่องและจังหวะของหนังก็...ตัวหนังมันก็ดำเนินเรื่องไปเรื่อย ๆ ของมันตามธรรมชาติไม่ได้มีจังหวะพีคอะไรให้ตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ไม่ช่วงเวลาที่น่าเบื่อจนหาว ทุกอย่างดำเนินไปตามเวลาที่ถูกที่ควรของมันเหมือนกับเวลากำลังนั่งอยู่บนเครื่องเล่นของ Disney land ที่คงจังหวะและความรู้สึกเดิมเอาไว้ได้เรื่อย ๆ ตลอดเรื่องราวเราจะได้เห็นพัฒนาการต่าง ๆ ของตัวละครตลอดเวลา เห็นการสอนสั่ง การถ่ายทอดความรู้ และการเติบโตของตัวละครที่มาพร้อมกับบทเรียนต่าง ๆ ในชีวิต เอาจริงจริงจะให้เรียกเรื่องนี้ว่าเป็นหนัง coming of age แบบยุคหินก็คงจะไม่ผิดสักเท่าไหร่ พอพูดถึงเรื่องการพัฒนาผมก็อดนึกถึงเรื่องหนึ่งไม่ได้ นั่นคือ “ความสามารถพิเศษของมนุษย์” สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ …

Continue reading Alpha: มนุษย์ หมาป่า และการเติบโต

ก่อนอื่นเลย บทความนี้จะเรียกมันว่ารีวิวหนังแบบเต็มปากก็คงจะไม่ได้สักเท่าไร ซึ่งใครที่เคยอ่านบทความอื่นของผมก็คงจะทราบว่าเวลาผมไปดูหนังหรือซีรีย์มาส่วนใหญ่ผมจะชอบเขียนถึงมันแบบแปลก ๆ ตามแต่ที่ตัวเองจะนึกออก ซึ่งหนังเรื่อง Searching นี้ก็คงจะไม่แตกต่างกัน สำหรับใครที่อยากอ่าน Review หนังอย่างเดียว อ่านแค่สีแดงพอ เข้าใจตรงกันนะ ก่อนอื่นเลยผมต้องบอกก่อนว่าผมเกิดมาทันยุคก่อนหน้าที่จะมีอินเตอร์เน็ตเข้ามาในประเทศไทย ในสมัยที่ไม่มีอะไรอย่าง Google YouTube Facebook หรืออะไรก็ตาม เอาจริง ๆ ตอนนั้นแค่บ้านใครมีคอมพิวเตอร์ก็หรูแล้ว อ๊ะ ! อย่าเพิ่งว่าผมแก่นะ เพราะอินเตอร์เน็ตมันเพิ่งจะมีเข้ามาได้ 20 กว่าปีเท่านั้นแหละ ผมยังเลขสองอยู่เลย กลับมาเข้าเรื่องกันใหม่ ไอ้อินเตอร์เน็ตเนี่ยใครที่โตมาในรุ่นเดียวกับผมน่าจะเข้าใจดีถึงความสามารถของมัน เข้าใจมากกว่าพวกคนรุ่นที่เขาใช้อินเตอร์เน็ตตอนโตแล้ว หรือเด็กรุ่นนี้ที่ได้จับมันในจุดพีคมาตั้งแต่เด็ก พวกเราและอินเตอร์เน็ตนั้นเอาจริง ๆ ก็เป็นเหมือนเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่สมัยที่เน็ตส่งเสียง ~แอ่อี้อ่ออออ~~~~ ดังมาตามสายโทรศัพท์ โทรเข้าแล้วเน็ตตัด ในสมัยที่ยังไม่มี YouTube ในสมัยที่เอาจริง ๆ คนใช้ Google เป็นก็เก่งมากแล้ว แล้วพวกเราก็โตมากับมันเรื่อย ๆ ข้อมูลส่วนใหญ่เริ่มเข้าถึงง่ายขึ้น อะไรที่เราเคยต้องเสียเวลาค้นหาเป็นชั่วโมงเป็นวันในห้องสมุดกลับกลายเป็นค้นหาได้ด้วยปลายนิ้วในไม่กี่นาที วิดีโอที่อยากฟัง เพลงที่อยากหา ทุกอย่างกลายเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้อย่างง่ายดาย เราเติมโตมากับนานมาก นานเกือบทั้งชีวิตของเรา …

Continue reading Searching: Internet The Good, the Bad and the Ugly

"That was when I realized, as terrifying and painful as reality can be, it's also the only place where you can find true happiness. Because reality is real.” ― Ernest Cline, Ready Player One ― [English] (คำเตือน เนื้อหาต่อจากนี้ ไม่ใช่การ Review หนัง) เรื่องราวทั้งหมดใน Ready Player One เกิดขึ้นในโลกอนาคตที่เหล่าผู้คนต่างพยายามหลีกหนีชีวิตไปโลดแล่นอยู่ในโลกจำลองผ่านทางระบบ VR ที่ถูกเรียกว่า โอเอซิส (ที่สมจริงกว่า VR ของเราตอนนี้มาก) และในระหว่างเรื่องก็ได้มีคำพูดหนึ่งที่สะกิดใจผมเป็นอย่างมาก "เพราะความเป็นจริง มันจริง" ความเป็นจริง มันจริง, ประโยคสั้น ๆ …

Continue reading Ready Player One – เพราะความเป็นจริง มันจริง…เหรอ?

จะว่าไปช่วงนี้ก็มีหนังจากเกมถึงสองเรื่องเข้าฉายใกล้ ๆ กัน แต่เรื่องที่ทำให้ผมคิดถึงวัยเด็กมากที่สุดก็คงไม่พ้นเรื่องนี้ Rampage เป็นหนึ่งในเกมชุดที่ผมชอบเล่นมากในสมัยเด็ก ๆ เล่นได้เป็นชั่วโมง ๆ เป็นวัน ๆ และวันนี้ผมจะพาทุกคนกลับไปย้อนทำความรู้จักกับหนึ่งในเกมในตำนาน (ที่หายไปนาน) เกมนี้กัน สำหรับคอเกมหลาย ๆ คนที่อายุก็มุ่งหน้าไปหาเส้นกลางของชีวิตเรื่อย ๆ อาจจะรู้จัก หรือคุ้นเคยกับเกมในชื่อนี้มาก่อนแล้ว กับ Rampage หรือ เกมสัตว์ประหลาดทุบตึก (ตอนเด็ก ๆ ผมเรียกมันแบบนี้จริงนะ) ที่เป็นหนึ่งในเกมตู้สมัยก่อน ออกสู้ตลาดครั้งแรกในปี 1986 โดยผู้เล่นจะรับบทเป็นหนึ่งในสามสัตว์ประหลาดของเกมที่เกิดจากการกลายพันธุ์ ออกไล่ทำลายบ้านเมืองในขณะที่ต้องคอยหลบกระสุนที่ถูกยิงออกมาจากทหารติดอาวุธภายในเมือง และวัดคะแนนที่ได้จากการทำลายข้าวของต่าง ๆ หลังจากที่ทุกคนตายหมดแล้ว   โดยหลังจากที่ตัวเกมถูกวางลงตลาดได้ไม่นาน ก็ถูกPort ไปลงระบบเกมต่าง ๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น MS-DOS, Atari 2600, NES และในปี 1996 หลังจากเวลาผ่านไปถึงสิบปี เกม Rampage ก็ได้ถูกชุบชีวิตขึ้นอีกครั้งในชื่อ Rampage: World Tour ก่อนจะถูก Port ไปลงยังเครื่องเกมดัง …

Continue reading Rampage หนังย้อนวัยกับเกมในความทรงจำ

เตือน เป็นการเขียนด้วยอารมณ์ล้วน ๆ มิได้มีความเป็นกลางเจือปน กรุณากดฟังเพลงนี้ไปด้วยเพื่อความมันสูงสุดในการอ่าน หลังจากที่หนังเข้าโรงมาได้ไม่นาน ในที่สุดก็มีจังหวะให้ขยับตัวออกจากบ้านไปดูหนัง แล้วตอนนี้ดันมีหนังเรื่องนึงที่เป็นกระแสในกลุ่มเพื่อนอยู่คือ Pacific Rim ที่ทำเสียงแตกระหว่างคนชอบไม่ชอบได้อย่างมากมาย วันนี้เราเลยจะมา บ่น ถูกต้องแล้ว บ่น มันจะไม่ใช่การ Review ด้วยหลักวิชาการ หรือ อะไรทั้งนั้น  มันจะเป็นการ โวยวาย ให้ฟังถึงความรู้สึกจากการไปดูมาจากใจจริง ใคร ๆ หลายคนอาจจะสงสัย หนังเรื่องนี้มีจุดไหนดี จุดไหนเด็ดไหม นอกจากไอ้การเอา หุ่นยนต์ยักษ์ตัวเท่าตึก มาต่อยกับ ไคจูตัวเท่าตึกด้วยกัน คำตอบคือ ตามนั้นแหละครับ แม้แต่ฉากต่อยกันระหว่างเยเกอร์กับไคจู ก็ไม่ได้มีความลุ้น ความน่าตื่นตา ความตื่นเต้น แบบภาคแรกเลยแม้แต่น้อย อาจจะด้วยความที่หุ่นในหนังภาคสอง มันพัฒนาไปจากเดิมมาก มากจนกระทั่งความ หนัก ความ ลุ้น ความ ดิ้นรนในการต่อสู้ ทั้งหมดมันได้หายไปหมดแล้ว เหลือไว้แค่ หุ่นปืนโต หุ่นโคตรเท่ และหุ่นแบบอื่น ๆ โผล่มาวาดลวดลายแบบพริ้วไหวอย่างเดียว และเรามีความอินจากการต่อสู้ของมันน้อยลง แล้วพูดแบบนี้ …

Continue reading Pacific Rim Uprising ความมันแบบไม่มีอะไรเลย